Waar plaatsen ze mij ?

Stoaga Urthadar, was een meisje afkomstig uit Godric’s Hollow, verschijnselde met haar tante naar het station in London. “Wel, we gaan nu door de muur heen, zodat je op Perron 9 3/4 komt.” Even keek Stoaga haar tante raar aan. “Door de muur lopen? Nee dat kan niet?” Bedacht ze in zichzelf. Waarom haar tante zo raar deed, wist ze niet, maar gestoord was ze wel. Plots kreeg ze een duw en schoot ze door de muur. Verbaasd keek Stoaga om zich heen. “Nee dat kon toch niet? Was ze nu werkelijk door de muur heen ge komen?” Dacht ze in zichzelf. Plots zag ze haar tante weer voor zich. “Dit is perron 9 3/4 en dat is de Hogwarts Express. Die brengt jou naar je school.” Ze glimlachte en Stoaga nam haar koffers mee de trein in. Ze ging in de coupé zitten en zag veel mensjes voorbij gaan. De conducteur floot even later op zijn fluitje en de trein begon te rijden.
Een lange treinrit was dan ook wel het minste waar Stoaga nu zin in had, maar ja het meisje had al best wel veel zin in haar leerjaar. Landschappen vlogen voorbij en Stoaga glimlachte eens. Plots stopte de trein. De leerling keek naar buiten en zag dat ze aan waren gekomen. Ze pakte haar koffers en die werden bij de poort in genomen. Die zouden later aankomen.
Binnen in Hogwarts keek Stoaga haar ogen uit. Het was er echt prachtig binnen. Zo oud, maar ook zo nieuw. Minevra McGonagall keek hun eens aan. Ze zou zo terug komen. Maar in plaats van dat ze terug kwam, gingen de deuren open. Het meisje liep door naar voren en ging bij de grote groep staan. Eerst kwam er een meisje Finduilas, daarna een jongen Dave. Na die jongen kwam een meisje Elyon. Toen sprak de lerares een andere naam uit. Er kwam een jongen naar het podium, Davlamin. Een beetje zenuwachtig stond ze rond te kijken. “Stoaga Urthadar?” Sprak Minevra McGonagall luid op. De leerling stond op en liep naar het podium, waar ze zich neer zette op de stoel. De lerares deed de hoed op haar hoofd. Die begon luid te praten. Maar wat ze het liefst wilde was in Slytherin of Ravenclaw. Haar maakte het niet uit, als ze maar in 1 van die twee kwam.

Weer werd er een leerling opgeroepen. Dit meisje heette Stoaga Urthadar. Hera bekeek het meisje, haar houding was zenuwachtig. De sorteerhoed werd op haar hoofd gezet. Meteen begon de sorteerhoed te praten. Even leek het of de sorteerhoed niet wist waar hij haar moest plaatsen. Opnieuw was de sorteerhoed stil. Hij leek diep na te denken over zijn beslissing. Enkele minuten verstreken, de sorteerhoed zei niks. 'Ik denk dat ik weet waar ik je in zal plaatsen. In die afdeling zal je je plek vinden.' Even was de sorteerhoed stil. 'RavenClaw!' riep de sorteerhoed. Hera zette een grote grijns op.

Stoaga hoorde hoe de sorteerhoed haar bij een afdeling wilde plaatsen. Plots zei hij "Ravenclaw". Dat betekende dat ze bij Ravenclaw kwam. Ze glimlachte en stond vrolijk op. Stoaga liep snel naar haar nieuwe afdeling waar ze de komende 7 jaar zou zitten. Rustig ging ze zitten, bij de andere leerlingen en glimlachte eens naar de 1e jaars die er al zaten. Ze was blij met haar afdeling.